Η Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών για Ενιαίο  Πολυμορφικό Κίνημα δημιουργήθηκε πριν από 6 περίπου μήνες, θέλοντας να συμβάλλει, με τις όποιες δυνάμεις της, στην αναθέρμανση και ενδυνάμωση των συλλογικών διαδικασιών. Στο διάστημα αυτό, παράλληλα με κάποιες δράσεις, προσπάθησε μέσα από τη σύνθεση των απόψεων των συντρόφων που την απαρτίζουν, να επεξεργαστεί και να προτείνει ένα τρόπο συλλογικοποίησης της δράσης, όσο το δυνατό περισσότερων αναρχικών, με την προσδοκία να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ενός συνεκτικού σχήματος για τη συλλογική αναρχική δράση.

Η ανοιχτή αυτή συνέλευση δεν αποσκοπεί στο να ανταγωνιστεί ή να εγκολπώσει τις ήδη υπάρχουσες συνελεύσεις ή συλλογικότητες, αλλά στην ανάπτυξη της επικοινωνίας των ατόμων και συλλογικοτήτων του χώρου, με σκοπό τον καλύτερο συντονισμό και τη συνεργασία όλων.

Είναι μια πρόταση που έχει ως στόχο το ξεπέρασμα των διαπιστωμένων αδυναμιών μας και ταυτόχρονα τη διάνοιξη και διεύρυνση του δρόμου προς την Αναρχία. Θέλουμε να αποτελέσει ένα χώρο ζύμωσης και συντονισμού της δράσης, ένα έναυσμα για τη διεύρυνση της κοινωνικής μας απεύθυνσης αλλά και για το ξεπέρασμα της μερικότητας και της ευκαιριακότητας των δράσεων, σε μια εξεγερσιακή και επαναστατική προοπτική για την κοινωνική απελευθέρωση. Μέσω της ουσιαστικής διάδοσης των ιδεών μας και του καλύτερου συντονισμού των δράσεων, θέλουμε να θέσουμε τις βάσεις για τη δημιουργία ενός ευρύτερου αναρχικού κινήματος, που θα έχει τη διάθεση να περάσει από τη διαμαρτυρία και την αντίσταση στη βαρβαρότητα της αστικής δημοκρατίας, στην έμπρακτη και ουσιαστική αμφισβήτηση και ανατροπή του υπάρχοντος πολιτικοκοινωνικού συστήματος.

Θεμελιώδες ζήτημα είναι για μας η δημιουργία προϋποθέσεων σύνθεσης με όσο το δυνατό μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας. Η Αναρχία δεν είναι “επιστημονική” επινόηση κάποιου “πεφωτισμένου” νου ή κάποιας κάστας. Γεννήθηκε μέσα από τα κοινωνικά κινήματα των προηγούμενων αιώνων και είναι η βιωμένη θέληση για ελευθερία και ισότητα, ο διαρκής αγώνας των εξουσιαζόμενων ενάντια στην εξουσία. Η αποξένωση από τις κοινωνικές διεργασίες  αποδυναμώνει την Αναρχία, της στερεί τη δυνατότητα αξιοποίησης της ανοιχτότητας νοήματος που ενυπάρχει στην αδογμάτιστη θεώρηση, τη δυνατότητα ανανέωσης  των ιδεών, των προταγμάτων, των τρόπων δράσης.

Μιλώντας για ενιαίο αναρχικό κίνημα δεν εννοούμε σε καμία περίπτωση τη “στράτευση” όλων μας γύρω από ένα άκαμπτο θεωρητικό πλαίσιο. Θεωρούμε ότι ένας χώρος ζύμωσης και συντονισμού δράσεων δε θα πρέπει να στηρίζει την ύπαρξή του στην απόλυτη συμφωνία και συνοχή της θεώρησης και της πρακτικής, αλλά στην κοινή βούληση για την υλοποίηση των στόχων της συνέλευσης. Η πολυμορφία των προσεγγίσεων είναι για μας ζητούμενο, ώστε μέσα από τη σύνθεση ή τη διαφοροποίηση να οδηγήσει σε πολυεπίπεδες και αλληλοσυμπληρούμενες δράσεις.

Θέλοντας να διατηρηθεί ο ανοιχτός χαρακτήρας της συνέλευσης, απευθυνόμαστε σε κάθε σύντροφο, είτε αυτός έχει επιλέξει να δραστηριοποιείται ατομικά, είτε συμμετέχοντας σε κάποια συλλογικότητα, αλλά και σε καθένα που ήρθε πιο πρόσφατα σε επαφή με την αναρχική θεώρηση και πρακτική και θέλει να αγωνιστεί για την επίτευξη των σκοπών της. Αποτελεί κοινή διαπίστωση το ότι η πλειοψηφία των συντρόφων δεν έχει επιλέξει τη συμμετοχή της σε κάποια συλλογικότητα ή συνέλευση. Θεωρούμε ότι εκτός συλλογικών διαδικασιών η δυνατότητα κοινωνικής παρέμβασης είναι περιορισμένη. Κατά συνέπεια, βασικός στόχος αυτής της συνέλευσης είναι  η δημιουργία των προϋποθέσεων που θα καθιστούν εφικτή τη συμμετοχή και τη συμβολή συντρόφων που δεν ανήκουν σε οργανωμένες ομάδες ώστε να συνδιαμορφώσουν και να δράσουν συλλογικά, να εμπλακούν πιο ενεργά στις κινηματικές διαδικασίες, συμμετέχοντας σε συνελεύσεις, ομάδες εργασίας, σε ήδη υπάρχουσες συλλογικότητες ή να δώσουν πνοή σε νέα εγχειρήματα. Είναι δεδομένη η αλληλεγγύη και η στήριξη αυτής της συνέλευσης σε κάθε τέτοια προσπάθεια.

Επίσης, ο πειραματισμός και η πρόταση μορφών οργάνωσης πέρα από τις ομάδες συγγένειας ή συλλογικότητες δεν αμφισβητεί την χρησιμότητα των τελευταίων, την πολύτιμη συμβολή τους στη διάδοση των ιδεών μας και την ύπαρξή τους ως τα μόνα μέχρι τώρα σταθερά σημεία αναφοράς του αναρχικού κινήματος στην ελλάδα. Μόνο θετικά μπορούμε να δούμε τη συμβολή συλλογικοτήτων στο εγχείρημα.

Θέλαμε πάντα και θέλουμε την Αναρχία. “Μια κοινωνία δηλαδή που θα βασίζεται στην ελεύθερη και θεληματική συμφωνία, όπου κανένας δε θα μπορούσε να επιβάλει τη θέλησή του στους άλλους, όπου όλοι θα μπορούν να κάνουν αυτό που θέλουν και να συνεισφέρουν με τη θέληση τους στη γενική ευτυχία” (Ε. Μαλατέστα). Μια κοινωνία ανοιχτή στον κοινωνικό πειραματισμό, που δε θα εμποδίζει κανένα να προτείνει και να υλοποιεί τις ιδέες του σχετικά με συγκεκριμένα ζητήματα αλλά και για τη γενικότερη κοινωνική οργάνωση.

Την υλοποίηση του οράματός μας για μια αναρχική κοινωνία δεν τη μεταθέτουμε χιλιαστικά σε μια “μετά την έφοδο στα χειμερινά

ανάκτορα” χρονική στιγμή. Μέσα από την καθημερινή μας δράση και τις σχέσεις μας, προσπαθούμε να πραγματώσουμε τα προτάγματά μας. Συνεπώς ο τρόπος οργάνωσης που επιλέγουμε οφείλει να συμφωνεί κατά το μέγιστο δυνατό με το οργανωτικό μας πρόταγμα για το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Πέρα από την ηθική διάσταση του θέματος, κάτι τέτοιο αποτελεί και μια “δια του παραδείγματος” διάδοση των ιδεών μας. Μια σημαντικότατη πτυχή αυτού του προτάγματος, θεμελιώδης για μια συνέλευση που δεν προσβλέπει στο να μετατραπεί σε όμιλο συζητήσεων ακαδημαϊκού περιεχομένου, αφορά στον τρόπο  λήψης αποφάσεων.

Μια και ο στόχος μας δεν είναι η δημιουργία μιας ομάδας συγγένειας αλλά μιας ανοιχτής συνέλευσης αναρχικών, αναζητούμε ένα τρόπο λήψης αποφάσεων που να μην αφορά ένα στενό κύκλο συντρόφων και να μπορεί να λειτουργήσει για μεγαλύτερα σύνολα. Επίσης, παρότι αναρχικοί, δεν έχουμε ανοσία στα διάφορα εξουσιαστικά μικρόβια. Ο ηθικός και αξιακός κώδικας της κοινωνίας στην οποία ανατραφήκαμε μας έχει επηρεάσει, άλλους περισσότερο άλλους λιγότερο. Η ειδοποιός διαφορά μας είναι το ότι αναγνωρίζουμε τις εξουσιαστικές σχέσεις ως πηγή δεινών και έχουμε τη διάθεση να τις ανατρέψουμε, τόσο μέσα στην κοινωνία, όσο και στις μεταξύ μας σχέσεις. Σίγουρα δεν υπάρχει ένας και μοναδικός τρόπος να το καταφέρουμε. Η δική μας πρόταση, σε σχέση με τη συνέλευση είναι η εξής: Ο τρόπος αποφυγής φαινομένων άτυπης ιεραρχίας και εξουσιαστικών σχέσεων είναι η ελεύθερη συμφωνία και τήρηση ενός τρόπου λειτουργίας της, συνδιαμορφωμένου και κοινά αποδεκτού.

Πρόκειται για μια αναγκαία συνθήκη για την ύπαρξη της πολυμορφίας και την ταυτόχρονη διασφάλιση της λειτουργικότητας της συνέλευσης, ώστε να αποφεύγουμε την εμφάνιση φαινομένων μικροηγεμονισμού, μονοπώλησης του διαθέσιμου χρόνου από λίγους συντρόφους και μετατροπής των υπολοίπων σε “κοινό” ή ακόμα και έντονων προσωπικών αντιπαραθέσεων που οδηγούν στη διάλυση της συνέλευσης. Είναι για εμάς πολύ σημαντικό το να ενθαρρύνονται όλοι οι σύντροφοι που συμμετέχουν στη διαδικασία της συνέλευσης να προσπερνούν τους όποιους δισταγμούς  και να εκφράζονται ελεύθερα και ισότιμα, ώστε να αξιοποιείται όσο το δυνατό επωφελέστερα η γνώμη τους.

Τρόπος λήψης αποφάσεων και δράσης της συνέλευσης

Στόχος κάθε συνέλευσης που καλείται να αποφασίσει για ένα ζήτημα, είναι η σύνθεση των επιμέρους απόψεων και η επίτευξη της  ομοφωνίας.  Στην περίπτωση που συμφωνήσουν εξ αρχής όλοι με την αρχική τοποθέτηση ενός/μιας συντρόφου/ισσας, πέρα από κάποιες διευκρινιστικές ερωτήσεις ή συμπληρώσεις, έχουμε μια ταχύτατη και ικανοποιητική για όλους απόφαση.

Στην περίπτωση που υπάρχουν διαφωνίες ακολουθεί η διαδικασία της συνδιαμόρφωσης ως μια προσπάθεια επίτευξης της ομοφωνίας μέσω μιας δημιουργικής και επωφελούς για όλους συζήτησης. Πρόκειται για τη σημαντικότερη διαδικασία της συνέλευσης. Η διατύπωση θέσεων/απόψεων/προτάσεων επί συγκεκριμένων ζητημάτων/θεματικών που πραγματεύεται η συνέλευση οφείλει να γίνεται ισότιμα από τον καθένα που θέλει να συμμετέχει. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ύπαρξη ανοιχτών αντιλήψεων και αδογμάτιστων συνειδήσεων, χαρακτηριστικά του αναρχικού επαναστάτη. Η αντίληψη των διαφορετικών οπτικών έρχεται με την αδογμάτιστη θεώρηση και με την οικειοποίηση της ετερότητας των συντρόφων: δηλαδή, το να μπορείς να μπαίνεις στη σκέψη του άλλου και να προσπαθείς να καταλάβεις γιατί κάποιος σύντροφος λέει αυτό με το οποίο διαφωνείς, ποια εμπειρία τον οδηγεί σε αυτή τη σκέψη και τι μπορείς να κάνεις ώστε να μείνεις ικανοποιημένος με τη δική του αλήθεια κι αυτός με τη δική σου. Γι’ αυτόν το λόγο οι συνελεύσεις μας, πέρα από ένα τρόπο υλοποίησης δράσεων, αποτελούν συνειδητά και διαδικασία αυτομόρφωσης, δηλαδή ανταλλαγής και αλληλο-οικειοποίησης εμπειριών/γνώσεων/ απόψεων.

Η διαδικασία αυτή μπορεί να είναι αρκετά επίπονη και χρονοβόρα. Αφότου όμως ληφθεί η απόφαση, η υλοποίησή της είναι σίγουρα αποτελεσματικότερη μια και μέσα από τη συζήτηση έχει γίνει κατανοητή και αποδεκτή από όλους τόσο η στόχευση της δράσης όσο και ο τρόπος υλοποίησής της.

Στην περίπτωση που δεν καταφέρουμε να ομοφωνήσουμε μέσω της συνδιαμόρφωσης και υπάρχουν ισχυρές ενστάσεις από συντρόφους/ισσες, η συνέλευση θα επαναλαμβάνεται σε σύντομο χρονικό διάστημα, με στόχο την εκ νέου προσπάθεια συνδιαμόρφωσης. Θεωρούμε θέμα αρχής το να λειτουργούμε ενσυνείδητα στη συνέλευση, πχ κάθε σύντροφος να μπορεί να αντιλαμβάνεται την μικρή απήχηση της άποψής του, και να υποχωρεί αυτοβούλως, όπως αντίστοιχα και σε περίπτωση που η εισήγησή του έχει τη μεγαλύτερη απήχηση, να επιμείνει στην κατανόηση του σκεπτικού του αντίλογου.

Αν μια απόφαση δεν μπορεί να ληφθεί ομόφωνα (πχ κάποιος/οι αρνούνται να συναινέσουν) δεν μπορεί η θέση τους να αποτρέψει τη δράση των υπολοίπων συντρόφων της συνέλευσης, γιατί τότε μιλάμε για την επιβολή της άποψης του ενός (ή των λίγων) στο σύνολο. Ως αναρχικοί, θεωρούμε εξίσου απαράδεκτη την κυριαρχία/επιβολή του κοινωνικού συνόλου επί του ατόμου όσο και του ατόμου επί του κοινωνικού συνόλου (παρότι αφηρημένη αυτή η αντίθεση ατόμου-κοινωνίας, συνεχίζει να εμφανίζεται μπροστά μας ως παράγωγο μιας εξουσιαστικής κοινωνίας, κομμάτι της οποίας είμαστε και εμείς, και ως τέτοια την αντιμετωπίζουμε). Αρνούμαστε, συνεπώς, την ύπαρξη βέτο , θεωρώντας το, ως τρόπο επιβολής της άποψης του ενός στο σύνολο, εξουσιαστικό.

Για τον ίδιο λόγο είναι αδιανόητη η άρνηση σε οποιονδήποτε συμμετέχει στη συνέλευση να διαφοροποιηθεί από μια απόφαση ή δράση των υπολοίπων γιατί τότε μιλάμε για επιβολή της άποψης του συνόλου στο/α άτομο/α και αυτό δε διαφέρει σε τίποτε από την επιβολή της πλειοψηφίας στη μειοψηφία, πρακτική που παραπέμπει άμεσα στο δημοκρατικό συγκεντρωτισμό. Συνεπώς οι διαφωνούντες πρέπει να έχουν τη δυνατότητα υλοποίησης των προτάσεών τους χρησιμοποιώντας ισότιμα τα μέσα και τις υποδομές της συνέλευσης.

Δε μας φοβίζει η διαφωνία και η ανοιχτή έκφρασή της. Δε θεωρούμε ότι κινδυνεύει η συνοχή της συνέλευσης από αυτή. Ως σύντροφοι μπορούμε να συμφωνούμε, να διαφωνούμε, να διαχωρίζουμε τη θέση μας και ταυτόχρονα να συνυπάρχουμε ελεύθερα, ισότιμα και χωρίς προσωπικές αντιπαλότητες σε μια συνέλευση, έχοντας κατά νου τον κοινό στόχο.

Έτσι, αν η επίτευξη της ομοφωνίας δεν καταστεί δυνατή, οι σύντροφοι των οποίων η πρόταση υποστηρίζεται από το μικρότερο μέρος της συνέλευσης μπορούν:

• είτε  να συναινέσουν στην απόφαση των υπολοίπων, υποχωρώντας συνειδητά από τη θέση τους, αν και εφόσον αναγνωρίζουν την ενότητα της δράσης στο συγκεκριμένο ζήτημα ως σημαντικότερη από την όποια θεωρητική ή πρακτική διαφωνία τους.

• είτε  να αρνηθούν να συναινέσουν και να στηρίξουν την πρόταση των υπολοίπων συντρόφων με ταυτόχρονη καταγραφή της διαφωνίας τους. Αν δε θέλουν να στηρίξουν την πρόταση των υπολοίπων συντρόφων, μπορούν να απέχουν από την υλοποίησή της.

Στην περίπτωση που κρίνουν ότι η πρότασή τους πρέπει να υλοποιηθεί μπορούν να προχωρήσουν στην υλοποίησή της, χρησιμοποιώντας ισότιμα την υποδομή και τα μέσα της συνέλευσης.

Αν δυο ή περισσότερες προτάσεις διαφοροποιούνται ως προς τη θεώρηση, την επιθετικότητα ή μη του λόγου που θέλουν να προβληθεί προς τα έξω κλπ, θεωρούμε σωστή την παράλληλη δημοσιοποίησή τους. Όλα τα κείμενα ή οι αφίσες, είτε στηρίζονται από το μεγαλύτερο είτε από μικρότερο/α μέρος/η της συνέλευσης, μπορούν να υπογράφονται ως “Σύντροφοι/ισσες από την Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών για Ενιαίο και Πολυμορφικό Κίνημα” ή διαφορετικά, αν κάτι τέτοιο αποφασιστεί στη συνέλευση.

Ένα σημαντικό ζήτημα που τίθεται είναι το τι γίνεται στην περίπτωση που δυο ή περισσότερες προτάσεις είναι ανταγωνιστικές μεταξύ τους στο επίπεδο της πρακτικής (πχ για το συγκρουσιακό ή μη χαρακτήρα μιας πορείας ή μιας παρέμβασης). Θεωρούμε ότι η συντροφικότητα και η αλληλεγγύη μεταξύ μας θα συμβάλλει στην επίτευξη ενός εθελοντικού αμοιβαίου συμβιβασμού. Αν αυτό δεν καταστεί δυνατό επιδιώκουμε τη μη χρονική (ή χωρική) ταύτιση των δράσεων.

Επίσης, κάθε πρωτοβουλιακή κίνηση συντρόφων που αφορά τη συνέλευση οφείλει να συζητιέται σ’ αυτή πριν την πραγματοποίησή της προκειμένου  να τύχει της μέγιστης δυνατής υποστήριξης, αλλά και για να μη νιώσει κανείς αποκομμένος από τις διαδικασίες της συνέλευσης ή ακόμη χειρότερα “καπελωμένος”. Σημαντική θεωρούμε την καταγραφή του πλήθους των συντρόφων που θέλουν να στηρίξουν μια πρόταση. Στόχος είναι το να γίνει εμφανής η δυναμική της πρότασης και συνεπώς η δυνατότητα υλοποίησης της, χωρίς αυτό να σημαίνει την πρόκριση της “πλειοψηφούσας” πρότασης ή την ύπαρξη οποιασδήποτε ανταγωνιστικής λογικής. Στην περίπτωση που η πρόταση κάποιων συντρόφων δε βρει την απαραίτητη για την υλοποίησή της ανταπόκριση, μπορούν να την επαναφέρουν στην συνέλευση μετά από εύλογο χρονικό διάστημα. Μετά από κάθε δράση θα πραγματοποιείται απολογιστική συνέλευση για να συζητηθεί η επιτυχία ή  η αποτυχία της, ώστε τα όποια λάθη να λειτουργούν ως παράγοντας βελτίωσης.

Για τη βελτιστοποίηση της λειτουργίας της συνέλευσης θεωρούμε σημαντική την ύπαρξη ενός συντονιστή της συζήτησης (διαφορετικού κάθε φορά), ο οποίος θα καθορίζει συγκεκριμένο χρόνο ομιλίας (ανάλογα με τον αριθμό των συντρόφων που συμμετέχουν και που θέλουν να μιλήσουν). Έχει παρατηρηθεί πολλές φορές το φαινόμενο μακροσκελών τοποθετήσεων χωρίς να παρεμβαίνει/διακόπτει κάποιος προκειμένου να μην προσβάλλει τον/την σύντροφο/ισσα που μακρηγορεί ή που ξεφεύγει σε θέματα άσχετα με το/τα θέμα/τα της συνέλευσης. Προκειμένου να μην εκληφθεί η διακοπή του/της ως προσωπική προσβολή, το ρόλο αυτό τον αναλαμβάνει ο συντονιστής.

Επίσης, προκειμένου να καταγράφονται οι αποφάσεις της συνέλευσης και να μπορούν να γνωστοποιηθούν και εκτός αυτής, κάποιος/οι σύντροφος/οι θα αναλαμβάνουν κάθε φορά την όσο το δυνατό καλύτερη καταγραφή των τοποθετήσεων και των αποφάσεων.

Σημαντική είναι επίσης και η ύπαρξη ενός ταμείου της συνέλευσης, τη διαχείριση του οποίου θα αναλαμβάνει (άμεσα ανακλητή) ομάδα συντρόφων. Οι τελευταίοι είναι επιφορτισμένοι με τη συγκέντρωση των χρημάτων από εθελοντικές εισφορές συντρόφων, την ενημέρωση της συνέλευσης για το σύνολο των χρημάτων και τη διάθεσή τους όταν το απαιτεί η συνέλευση.

Ομάδες εργασίας

Για την πιο αποτελεσματική λειτουργία της συνέλευσης δημιουργούνται εθελοντικά, μέσα από τη συνέλευση, ομάδες εργασίας. Οι ομάδες είναι επιφορτισμένες με την υλοποίηση συγκεκριμένων αποφάσεων της συνέλευσης, συζητάνε με το σώμα της συνέλευσης την πορεία της δράσης τους. Λειτουργούν δηλαδή βοηθητικά προς τη συνέλευση και αντίστροφα. Έχουν τις δικές τους, αυτόνομες, συνελεύσεις, ταυτόχρονα όμως συμμετέχουν, λογοδοτούν και παρουσιάζουν τη δράση τους στην Ανοιχτή Συνέλευση ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Αν προχωρήσουν σε οποιαδήποτε δημοσιοποίηση μπορούν να υπογράφουν π.χ. ως “Ανοικτή Συνέλευση Αναρχικών για Ενιαίο Πολυμορφικό Κινήμα – Ομάδα ραδιοφώνου”.

Οι ομάδες εργασίας της συνέλευσης που πραγματεύονται διάφορα θέματα είναι  ανοικτές.  Αυτό διασφαλίζει τη δυνατότητα όλων όσοι ενδιαφέρονται να συμμετέχουν. Επίσης, η εναλλαγή των συντρόφων που συμμετέχουν στις ομάδες, θα συμβάλλει στην πολυμορφία της σκέψης και της δράσης καθώς και στη μη παγίωση ειδικών και αυθεντιών σε συγκεκριμένες θεματικές. Θεωρούμε αρνητική τη δημιουργία κλειστών ομαδοποιήσεων και “πόλων” στο εσωτερικό της συνέλευσης.  Προκειμένου να καταστεί σαφές το ότι η λειτουργία της συνέλευσης δε θα περιλαμβάνει κέντρα ή παράκεντρα λήψης αποφάσεων, η  ομάδα των συντρόφων που πήρε την πρωτοβουλία για το αρχικό κάλεσμα αυτοδιαλύθηκε.

Υποδομές

Κρίνουμε απαραίτητη την ύπαρξη (και σκοπεύουμε να πράξουμε προς την κατεύθυνση της υλοποίησης) υποδομών που ως στόχο θα έχουν την στήριξη αυτού του εγχειρήματος. Με αυτό το σκεπτικό κατά νου, πραγματοποιήθηκε η κατάληψη του κτηρίου στην οδό Ζαϊμη 11 από ομάδα συντρόφων. Το κτίριο θα στεγάσει ποικίλα εγχειρήματα, ο πολιτικός χαρακτήρας των οποίων θα καθοριστεί από την ανοιχτή συνέλευση. Οι σύντροφοι που αναλαμβάνουν τη διαχείριση του κτηρίου αποτελούν ομάδα εργασίας της συνέλευσης.