Φέτος συμπληρώνονται 123 χρόνια από την εξέγερση των εργατών στο Σικάγο το
1886. Μια άγρια ταξική σύγκρουση, που ύπουλα και μεθοδευμένα, το κράτος
και τα τσιράκια της αστικής δημοκρατίας σε ολόκληρο τον κόσμο,
προσπαθούν να διαστρεβλώσουν, δίνοντας την εικόνα ενός απλού απεργιακού
αγώνα με αίτημα μόνο το οχτάωρο, σε αντίθεση με την πραγματικότητα που
ήταν η απόλυτη διεκδίκηση των εργατών στα μέσα παραγωγής. — Οι τότε
συνθήκες δε διέφεραν και πολύ από τις σημερινές: — Στυγνή εκμετάλλευση
των εργατών από τα αφεντικά…

…δήθεν οικονομική ύφεση από τους πάμπλουτους βιομήχανους και
παρουσίαση στις εφημερίδες της εποχής, των εργατών που αντιστέκονταν και
στο σύνολό τους ήταν αναρχικοί σαν «αλήτες που σχεδιάζουν να κάψουν
ολόκληρη τη χώρα». Οι άγριες απεργίες που είχαν προηγηθεί για δύο
περίπου δεκαετίες από το 1886 είχαν οδηγήσει σε σκληρές και αιματηρές
συγκρούσεις με την αστυνομία και τους ένοπλους στρατούς των αφεντικών,
με αποτέλεσμα εκατοντάδες νεκρούς εργάτες.

Τις επόμενες δεκαετίες οι εργατικοί αγώνες εντατικοποιήθηκαν σε ολόκληρο
τον κόσμο, όσο και στην Ελλάδα, με αποκορύφωμα το 1936 και την απεργία
των εργατών στη Θεσσαλονίκη, όπου οι διεκδικήσεις τους εκφράστηκαν μέσα
από σκληρές συγκρούσεις με την αστυνομία και είχε σαν αποτέλεσμα πολλούς
νεκρούς εργάτες που αντιπαρατέθηκαν με το κράτος, μόνο και μόνο επειδή
διεκδίκησαν την ίδια τους τη ζωή.

Με το πέρασμα του χρόνου τα εργατικά δικαιώματα αποδυναμώθηκαν, αφού τα
αφεντικά σε αγαστή συνεργασία με τα συνδικαλιστικά τσιράκια τους και
τους δήθεν επαναστάτες αριστερούς και σοσιαλιστές, έχουν μετατρέψει
πλέον σήμερα τους εργατικούς αγώνες σε γελοίους διαλόγους της
εργοδοτικής συνδικαλιστικής ηγεσίας με τους πλούσιους βιομήχανους. Η
εργατική πρωτομαγιά έχει μετατραπεί από μια άγρια ταξική σύγκρουση
φτωχών εναντίον πλουσίων, σε μια εορταστική εκδήλωση των ίδιων των
αφεντικών και των ρουφιάνων τους.

Όλα αυτά τα χρόνια γίναμε μάρτυρες αυτών των διαλόγων μεταξύ ΓΣΕΕ και
ΣΕΒ και είδαμε σε ποιο σημείο έχει φτάσει η ζωή μας και τα επίπλαστα
δικαιώματά μας(μισθοί πείνας, συντάξεις κοροϊδίας αν και όποτε φτάσει
κανείς στο σημείο να τις πάρει, ασφαλιστικό κτλ.) Ο εκβιασμός για ένα
δήθεν καλύτερο αύριο, για δήθεν καλύτερο βιοτικό επίπεδο, δήθεν ανέσεις
και μόρφωση μέσω της μισθωτής δουλείας, είναι ένα καλοστημένο παραμύθι
που ολόκληρη η κοινωνία έχει πάψει πια να πιστεύει. Ο καταναγκασμός για
βιομηχανική παραγωγή έχει αλλοτριώσει την πραγματική έννοια τις
εργασίας, δηλαδή την απόλαυση της δημιουργικότητας.

Οι οικονομικές κρίσεις και η αναμενόμενη πύκνωση και έντασή τους είναι
ένα ακόμα κόλπο των αφεντικών για ακόμα μεγαλύτερα κέρδη, στις πλάτες
φυσικά των φτωχών και των εργαζομένων. Με έντεχνη καλλιέργεια του φόβου
και του πανικού προσπαθούν να παρουσιάσουν τις μειώσεις μισθών και τις
απολύσεις σαν έναν αναπόφευκτο νόμο της φύσης για το «καλό της
οικονομίας και της αγοράς».

Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά έφτασε η στιγμή να διεκδικήσουμε
την ίδια μας τη ζωή που όλοι αυτοί μας την αφαιρούν καθημερινά,
παίρνοντάς την εμείς στα χέρια μας. Έφτασε η στιγμή να αμφισβητήσουμε τη
σοφία του καπιταλισμού για τους νόμους της οικονομίας. Να πετάξουμε στα
μούτρα τους, όλες τις νομοθετικές μεταρρυθμίσεις που φτιάχτηκαν από τους
ψευτοειδικούς της δημοκρατίας, δήθεν για το καλό μας. Να τσακίσουμε τους
απατεώνες μεσολαβητές των φτωχών και των εργαζομένων, να καταστρέψουμε
κάθε μορφή εξουσίας. Να πραγματοποιήσουμε αυτό που τα αφεντικά και οι
μισθοφόροι διανοούμενοί τους παρουσιάζουν σαν ουτοπία.

Ως πότε θα είμαστε έρμαια των αφεντικών περιμένοντας από άλλους να
αλλάξουν τη δική μας ζωή; Ας μην έχουμε την αυταπάτη ότι κάποιος άλλος
θα προστρέξει σε βοήθειά μας. Είδαμε ποια ήταν η βοήθεια όλων αυτών που
παλεύουν ειρηνικά δήθεν για τα συμφέροντα των εργαζομένων. Έφτασε η
στιγμή να καταλάβουμε τα μέσα παραγωγής και να μετατρέψουμε τα κάτεργα
της μισθωτής σκλαβιάς σε χώρους δημιουργίας αγαθών για τις πραγματικές
μας ανάγκες.

Να επανακαθορίσουμε την έννοια της εργασίας, ώστε να ξαναγίνει αυτό που
πραγματικά είναι: δημιουργικότητα και ευχαρίστηση για το προσωπικό και
συλλογικό όφελος. Θέλουμε μια κοινωνία χωρίς δούλους και αφεντικά και
γιʼ αυτό το λόγο θέλουμε να αναβιώσουμε την ταξική σύγκρουση. Να
απορρίψουμε τους νόμους του κράτους και της κάθε εξουσίας και να
περάσουμε στην άμεση, αυτοοργανωμένη δράση.

Έφτασε η στιγμή να σταματήσουν τα λόγια, να κοπάσουν οι φωνές
διαμαρτυρίας και η κοινωνική επανάσταση να γίνει από θεωρία πράξη, με
έναν οργισμένο χείμαρρο ανθρώπων που βιώνουν τη φρικτή καθημερινότητα
της φτώχειας και της ανέχειας, να παρασέρνει όλα αυτά τα καθάρματα που
καθορίζουν τις ζωές μας. Γιατί όπως είχαν αναφέρει και οι εξεγερμένοι
εργάτες του Σικάγο: «Όλες οι απόπειρες του παρελθόντος να ανατραπεί αυτό
το τερατώδες σύστημα με ειρηνικά μέσα, αποδείχθηκαν μάταιες, και όλες οι
αντίστοιχες μελλοντικές προσπάθειες θα είναι νομοτελειακά παρόμοιες».

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΑΜΕΣΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ
ΕΞΟΥΣΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ